การศึกษาตรวจสอบว่าเหตุใดความทรงจำเกี่ยวกับความกลัวจึงจางหายไปในสมองของเรา

ทีมนักประสาทวิทยาจากคณะวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมแห่งมหาวิทยาลัยทูเลนและคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยทัฟส์กำลังศึกษาการก่อตัวของความทรงจำเกี่ยวกับความกลัวในศูนย์กลางอารมณ์ของสมอง อะมิกดะลา และคิดว่าพวกมันมีกลไก หน่วยความจำ โดยสรุปแล้ว นักวิจัยพบว่าสารสื่อประสาทความเครียด นอเรพิเนฟริน หรือที่เรียกว่านอร์อะดรีนาลีน ช่วยอำนวยความสะดวกในการประมวลผลความกลัวในสมองโดยกระตุ้นเซลล์ประสาทยับยั้งจำนวนหนึ่งในอะมิกดะลา เพื่อสร้างรูปแบบการปลดปล่อยไฟฟ้าซ้ำๆ รูปแบบการระเบิดของกิจกรรมทางไฟฟ้านี้เปลี่ยนความถี่ของการสั่นของคลื่นสมองในอะมิกดาลาจากสภาวะพักเป็นสภาวะตื่นตัวซึ่งส่งเสริมการก่อตัวของความทรงจำเกี่ยวกับความกลัวเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในNature Communicationsงานวิจัยนี้นำโดยศาสตราจารย์ด้านเซลล์ทูเลนและอณูชีววิทยา เจฟฟรีย์ ทาซเคอร์ ประธานสาขาประสาทวิทยาของแคทเธอรีนและฮันเตอร์ เพียร์สัน และนักศึกษาปริญญาเอก Xin Fu ทาซเคอร์ใช้ตัวอย่างการปล้นด้วยอาวุธ “ถ้าคุณถูกจ่อหัว สมองของคุณจะหลั่งสารสื่อประสาทความเครียด นอร์อิพิเนฟริน ซึ่งคล้ายกับอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่าน” เขากล่าว "สิ่งนี้เปลี่ยนรูปแบบการปล่อยกระแสไฟฟ้าในวงจรเฉพาะในสมองส่วนอารมณ์ของคุณ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่อะมิกดะลา ซึ่งจะทำให้สมองเปลี่ยนไปสู่สภาวะของความตื่นตัวที่เพิ่มสูงขึ้น ซึ่งเอื้อต่อการสร้างความทรงจำ ความทรงจำเกี่ยวกับความกลัว เนื่องจากมันน่ากลัว นี่เป็นกระบวนการเดียวกัน เราคิดว่ามันผิดพลาดใน PTSD และทำให้คุณไม่สามารถลืมประสบการณ์ที่เจ็บปวดได้”นักประสาทวิทยาได้ศึกษาการก่อตัวของความทรงจำเกี่ยวกับความกลัวในศูนย์กลางอารมณ์ของสมอง หรือที่เรียกว่าอะมิกดาลา และคิดว่าพวกมันมีกลไก