ผู้คนแสดงความคิดสร้างสรรค์ที่ตลกขบขันมากขึ้นเมื่อนึกถึงความตาย

อารมณ์ขันเป็นส่วนสำคัญของประสบการณ์ของมนุษย์ มีบทบาทในทุกแง่มุมของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ตั้งแต่การสนทนาประจำวันไปจนถึงรายการโทรทัศน์ จนถึงปัจจุบันมีการวิจัยเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับหน้าที่ทางจิตวิทยาของอารมณ์ขัน ในทางจิตวิทยามนุษย์ การตระหนักถึงความไม่เที่ยงของชีวิตเป็นที่แพร่หลายพอๆ กับอารมณ์ขัน อารมณ์ขัน ตามทฤษฎีการจัดการความหวาดกลัว ความรู้เรื่องความไม่เที่ยงแท้ของตนเองอาจสร้างความวิตกกังวลที่มีอยู่ซึ่งก่อกวน ซึ่งบุคคลนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมด้วยกลไกการเผชิญปัญหาสองแบบ หรือบัฟเฟอร์ความวิตกกังวล: การยึดมั่นอย่างเหนียวแน่นต่อค่านิยมทางวัฒนธรรมที่ครอบงำ และการเห็นคุณค่าในตนเองที่สนับสนุนบทความใหม่โดย Christopher R. Long จาก Ouachita Baptist University และ Dara Greenwood จาก Vassar College มีชื่อว่า ล้อเล่นในการเผชิญกับความตาย: แนวทางการจัดการความหวาดกลัวต่อการผลิตอารมณ์ขัน ปรากฏในวารสาร HUMOR จัดทำเอกสารการวิจัยว่าการกระตุ้นความคิดเกี่ยวกับความตายมีอิทธิพลต่อความสามารถในการสร้างอารมณ์ขันอย่างสร้างสรรค์หรือไม่ เนื่องจากอารมณ์ขันมีประโยชน์ในระดับพื้นฐานสำหรับวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย รวมถึงการป้องกันทางจิตวิทยาจากความวิตกกังวล ผู้เขียนจึงตั้งสมมติฐานว่าการกระตุ้นให้เกิดความคิดเกี่ยวกับความตายสามารถอำนวยความสะดวกในการสร้างอารมณ์ขัน