ภัยคุกคามจากไฟป่ามักไม่เปิดเผยโดยบริษัทของสหรัฐฯ แม้จะมีความเสี่ยงต่อเศรษฐกิจก็ตาม

โดยเฉลี่ยแล้ว มีเพียง 6.1% ของบริษัทที่เกิดไฟป่าในเขตสำนักงานใหญ่ของตนที่กล่าวถึงข้อมูลไฟป่าในการเปิดเผยข้อมูลและนิทรรศการที่จำเป็นที่ยื่นต่อคณะกรรมการความมั่นคงและการแลกเปลี่ยน ตามการศึกษา การเปิดเผยข้อมูลและการจัดแสดงจะรวมอยู่ในรายงานประจำปีที่เรียกว่า 10-Ks ซึ่งจัดทำโดยบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ทั้งหมด การเปิดเผยที่จำเป็นเหล่านี้เป็นกุญแจสำคัญในการประเมินมูลค่าของบริษัท และสามารถเปิดเผยสภาวะทางการเงินในปัจจุบันและอนาคตของบริษัทได้ Paul Griffin ศาสตราจารย์แห่ง UC Davis Graduate School of Management และ UC Davis กล่าวว่า "แม้ว่าจะมีความตระหนักมากขึ้นเกี่ยวกับความสำคัญเชิงกลยุทธ์ของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แต่การเปิดเผยระดับบริษัทเกี่ยวกับสภาพอากาศที่รุนแรงและความเสี่ยงและเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับสภาพอากาศยังคงเป็นข้อยกเว้น ผู้เขียนนำของกระดาษ เขาเป็นผู้มีอำนาจเกี่ยวกับการบัญชีและการเงินและการเปิดเผยข้อมูล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับสภาพอากาศที่รุนแรงและการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ "การเปิดเผยเป็นสัญญาณว่าบริษัทกำลังดำเนินการกับเหตุการณ์เหล่านี้อย่างจริงจังและจะดำเนินการเพื่อลดความเสี่ยง" Griffin อธิบาย "การเปิดเผยนำไปสู่การปฏิบัติจริง" และบริษัทที่เปิดเผยความเสี่ยงสามารถถูกมองว่ามีความเสี่ยงน้อยกว่าสำหรับนักลงทุน เขากล่าว นักวิจัยดูรายงาน 10-K มากกว่า 80,000 ฉบับระหว่างปี 2539-2561 เพื่อดูว่ารายงานเหล่านั้นมีการเปิดเผยเกี่ยวกับเหตุการณ์ไฟป่าที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันหรือไม่ Griffin กล่าวว่าเขาและผู้เขียนร่วมได้รับการสนับสนุนให้พวกเขาสามารถระบุบริษัทที่อ่อนไหวต่อไฟป่าในภูมิภาคของตนได้ แต่รู้สึกท้อใจอย่างยิ่งที่มีเพียงไม่กี่รายงานความเสี่ยงเหล่านี้และดำเนินการเพื่อเริ่มลดความเสี่ยง ตัวอย่างเช่น บริษัทต่างๆ สามารถพิจารณาย้ายการดำเนินงานไปยังพื้นที่ที่มีโอกาสเกิดไฟไหม้น้อย ปรับปรุงอาคารและอุปกรณ์ที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน พัฒนากลยุทธ์ด้านความปลอดภัยจากอัคคีภัยสำหรับพนักงาน หรือจัดทำแผนบรรเทาผลกระทบอื่นๆ วัน ไฟป่า ในเขตของบริษัท นักวิจัยพบว่าจำนวนวันที่เกิดไฟป่าในเขตสำนักงานใหญ่ของบริษัทเป็นปัจจัยสำคัญที่บ่งชี้ว่าบริษัทนั้นจะเปิดเผยความเสี่ยงจากไฟป่าหรือไม่ ส่วนใหญ่แล้ว มีเพียงบริษัทที่เคยได้รับผลกระทบจากไฟป่าในมณฑลของตน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอุตสาหกรรมสาธารณูปโภคและการธนาคารที่มีสินทรัพย์จับต้องได้เท่านั้นที่รายงานความเสี่ยงเหล่านั้น ตัวอย่างหนึ่งคือ PG&E ซึ่งเป็นสาธารณูปโภคในแคลิฟอร์เนียซึ่งต้องรับผิดชอบต่อไฟป่าเนื่องจากอุปกรณ์ขัดข้อง อย่างไรก็ตาม PG&E รายงานความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากไฟป่าหลังจากเปิดเผยความเสี่ยงและความรับผิดต่อสาธารณะแล้วเท่านั้น ซึ่งเป็นประเด็นทั่วไปในแถลงการณ์การเปิดเผยข้อมูลจำนวนมากที่นักวิจัยตรวจสอบ กริฟฟินกล่าวว่าแม้จะถูกเปิดเผยแล้ว แต่พวกเขาก็เปิดเผยน้อยมากเกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งจำเป็นเช่นกันในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงอย่างต่อเนื่อง นักวิจัยกล่าวว่า บริษัทที่อ่อนไหวต่อการเปิดเผยข้อมูลมากที่สุดคือบริษัทที่มีแนวโน้มจะประสบเหตุการณ์ไฟป่าที่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานในอดีตของพวกเขา ในขณะที่บริษัทที่ไม่เปิดเผยข้อมูลมากที่สุดคือบริษัทที่มีการเปิดเผยข้อมูล 10-K เกี่ยวข้องกับปัจจัยเสี่ยงที่คาดการณ์ล่วงหน้าเท่านั้น บริษัทเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะใช้ภาษาที่ไม่ชัดเจนอย่างจำกัดเพื่ออธิบายความเสี่ยงไฟป่าของพวกเขา พวกเขากล่าว นักวิจัยพบว่าความไวในการเปิดเผยไฟป่าเพิ่มขึ้นในช่วงปี 2010 และหลังปี 2010 ซึ่งสอดคล้องกับคำแนะนำของ SEC ที่กดดันให้บริษัทต่างๆ พิจารณาสภาพอากาศที่รุนแรงว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ